یکی از نکاتی که ممکن است در زندگی زناشویی باعث بروز اختلاف شود،درونگرا و برونگرا بودن افراد است. یکی از خصوصیات آدمهای درونگرا، بی علاقگی به جمع است. البته این موضوع بسته به هر فرد شدت و ضعف دارد. فرض کنید مرد آدم درونگرایی است. بیشتر به اینترنت، کتاب، دفتر خاطرات و رویاپردازی علاقه دارد. به سکوت علاقه دارد. به آهنگهای ملایم علاقمند است. اگر قرار است به سفری برود، دوست دارد زمانی به سفر برود که کمتر شلوغ باشد، و جایی برود که دنج تر و خلوت تر باشد. زن اما ممکن است برعکس باشد. از شلوغی و جمع خوشش بیاید و سکوت و تنهایی و جاهای دنج او را افسرده کند. زن دائم دوست دارد مهمانی خانوادگی بره و بیاد ولی مرد زیاد علاقه ای به رفت و آمد خانوادگی ندارد.
حالا تصور کنید که یک عمر یک زوج بخواهند با این تضادها زندگی کنند! اگر هر دو آدمهای منطقی و به قول خودم دموکراتی باشند، و بتوانند به خود بقبولانند که نباید همسر خود را در چیزی که علاقه ندارد، به اجبار شرکت دهند،در آنصورت زن و مرد هر یک موقع تفریح باید تنها باشند ولی اگر مرد تعصبش اجازه ندهد که زنش تنها به تفریح و مهمانی برود یا زن دوست داشته باشد همدمش در موقع تفریحش کنارش باشد، در آنصورت کم حوصلگیها و کارهای تحمیلی کم کم زندگی را تحت تأثیر خود قرار می دهد.
به نظر من این ازدواج از ابتدا اشتباهه و نباید سر بگیره
سلام مهرداد عزیز،
خوبی؟ مطلبت رو وقتی توی کما بودم خوندم. به نظرم اگه دو نفر همدیگه رو دوست داشته باشن یه مقدار به خاطر اون یکی روش هاشون رو می تونن تغییر بدن اما نه کاملا.. بهتره که شباهت ها بیشتر باشه اما شباهت زیادی هم باعث می شه که زندگی اون هیجان و شور لازمه رو نداشته باشه. البته این نظر منه..