بالاخره امروز نیروهای مخالف قذافی به طرابلس پایتخت لیبی رسیدند و حکومت 41 ساله قذافی سرنگون شد.

به زودی قضیه­ی چند سال پیش اون سوراخِ زیرزمینی صدام و قفس فلزی کذایی و طناب اعدام، این بار برای رهبر یکه­تاز لیبی تکرار میشه. و اون هم به زباله دانی تاریخ می پیونده. قدیمها رویدادهای تاریخی هر چند صد سال یکبار تکرار می شد حالا این تکرار تاریخ، به 10 سال هم نمی رسه!

ولی چیزی که از بین نمی ره خسارتهاییه که این احمق به کشورش و چندین نسل وارد نمود. سرشاخ شدن با ابرقدرتهای نظامی جهان، بمبگذاری در فرودگاه­ها و هواپیمای آمریکایی، حمایت از گروه­های تروریستی جهان و آخر کار هم کوتاه آمدن در برابر همه­ی این کشورها و دادن غرامتهای سنگین از جیب ملت لیبی و عقب نشینی از آن شعارها و رویاهای انقلابی که در جوانی در سر داشت. در حقیقت ملت لیبی هزینه رشد عقلی یک موجود ناقص العقل را دادند تا اون بتونه با آزمون و خطا، درس سیاست را بیاموزه!

آخرش هم نه مردم خودش و نه دولتهای جهان هیچ وقت او را یک موجود نرمال محسوب نکردند و در اولین فرصت بساط حکومتش را برچیدند.

همین اواخر کل پروژه هسته­ای سری خودش را برملا کرد و همه آن را تحویل آمریکا داد! حساب کنید چقدر هزینه از جیب ملت بدبخت لیبی صرف این جاه طلبی و بعد پشیمانی شده است! وقتی این مردک دیوانه می رفت نیویورک، توی چمن­زارهای اطراف ساختمان سازمان ملل، به سبک اعراب بادیه نشین خیمه می زد!

پسر قذافی سیف الاسلام، که نقش محمد سعید الصحاف، بوقچی و لاف­زن صدام را در حکومت قذافی بر عهده داشت هم به اسارت نیروهای مخالف در آمده!

بعد از صدام این دومین رهبر جهان عرب است که در عشق جمال عبد الناصر شدن و رهبری جهان عرب، کارش به ذلت و نابودی می­کشد!! اگر از اول به جای اینکه آرزوی رهبری جهان عرب داشت، تمام توان خود را بر رهبری کشور خودش صرف می کرد، الان سرنوشتی بهتر از این داشت. شعارهای گزاف و ادعاها و حرفهای گنده تر از دهن گویا یک اپیدمی در بین رهبران کشورهای جهان سوم است!