یکی از نکاتی که ممکن است در زندگی زناشویی باعث بروز اختلاف  شود،درونگرا و برونگرا بودن افراد است. یکی از خصوصیات آدمهای درونگرا، بی علاقگی به جمع است. البته این موضوع بسته به هر فرد شدت و ضعف دارد. فرض کنید مرد آدم درونگرایی است. بیشتر به اینترنت، کتاب، دفتر خاطرات و رویاپردازی علاقه دارد. به سکوت علاقه دارد. به آهنگهای ملایم علاقمند است. اگر قرار است به سفری برود، دوست دارد زمانی به سفر برود که کمتر شلوغ باشد، و جایی برود که دنج تر و خلوت تر باشد. زن اما ممکن است برعکس باشد. از شلوغی و جمع خوشش بیاید و سکوت و تنهایی و جاهای دنج او را افسرده کند. زن دائم دوست دارد مهمانی خانوادگی بره و بیاد ولی مرد زیاد علاقه ای به رفت و آمد خانوادگی ندارد.
حالا تصور کنید که یک عمر یک زوج بخواهند با این تضادها زندگی کنند! اگر هر دو آدمهای منطقی و به قول خودم دموکراتی باشند، و بتوانند به خود بقبولانند که نباید همسر خود را در چیزی که علاقه ندارد، به اجبار شرکت دهند،در آنصورت زن و مرد هر یک موقع تفریح باید تنها باشند ولی اگر مرد تعصبش اجازه ندهد که زنش تنها به تفریح و مهمانی برود یا زن دوست داشته باشد همدمش در موقع تفریحش کنارش باشد، در آنصورت کم حوصلگیها و کارهای تحمیلی کم کم زندگی را تحت تأثیر خود قرار  می دهد.