در ایران جون آدم خیلی ارزونه.
تعداد قابل توجهی از قتلها در ایران به خاطر نگاه کردن به هم صورت می گیرد!
« داشت از توی محله ما می گذشت من بهش گفتم نگاه داره؟ گفت:دلم می خواد. بعد درگیر شدیم و من چاقویم را زدم توی شکمش! »
به همین سادگی!
فکر کنید این خدای محترم اگه این عمر و سلامتی بی زبون را به جای دادن به یه مشت احمق به انیشتن و ادیسون می داد تا بجای ۷۰ سال ۱۴۰ سال عمر کنند اونوقت الان تکنولوژی و علم کجا قرار داشت؟
حادثه زیر را بخونید:
ادامه مطلب ...بازم آگهی استخدام و به دام افتادن دختری جوان. نمی دونم چرا این دختران جوان تنهایی می روند دنبال کار؟ حالا نمیشه همراه یه مرد خانواده بروند؟
این حادثه غم انگیز را بخونین . واقعا قلب آدم از این همه جنایت می خواد منفجر بشه. آدم از انسان بودن شرمش می گیره:
ادامه مطلب ...جامعه ی ما پر است از آدمهای آنرمال!
من فکر کنم آدم یه چیزی بین این دو تا باشه:
ادامه مطلب ...شب یلدا بود. کلی اس ام اس تبریک اومد برام. منم به جای اینکه به مغز منگ زده فشار بیارم و از خودم سخن نغز بگم از روی تنبلی اس ام اس این یکی رو برمی داشتم فامیلی آخر اس ام اس رو پاک می کردم و اسم خودم را می گذاشتم و برای دوستان دیگه ارسال می کردم! (عجب کار پلیدی!)
میون اس ام اس ها یه اس ام اس از یه آقای دکتری اومد که کلی ما را خجالت زده کرد بابت اینکه ایشان به یاد ما بودند ولی ما حواسمون نبود. ولی این خجالت زدگی ما هیچ چیز از ارزشهای کار پلید فوق الاشاره کم نکرد و با آن اس ام اس بزرگوارانه ما همان کردیم که با دیگر اس ام اس ها کرده بودیم. ولی وقتی کلید ارسال را فشردیم ناگه دو دستی بر سرخود کوبیدیم! که ای وای که در اثر حواس پرتی اس ام اس کذایی را با نام خودم برای خود همان دکتر بزرگوار هم فرستادم!!
در آن لحظه دوست داشتم زمین دهن باز می کرد و مرا می بلعید. آرزو می کردم ای کاش تا قبل از دریافت این اس ام اس یه شهاب سنگ به این ماهواره مخابراتی برخورد می کرد و جلو این فاجعه ی زیست محیطی را می گرفت.
ولی افسوس که هیچ یک از این آرزوها واقعیت نداشت و حقیقت این بود که من خودم را جلوی آن دکتر بزرگوار که با کلی بزرگواری ما را مورد الطفات خودش قرار داده بود ضایع کرده بودم. آخه رو هم خوب چیزیه بخدا. می گن ایران قانون کپی رایت را امضا نکرده ولی خداییش کسی فکر نمی کنه که در ایران سوت ثانیه اس ام اس معنوی آدم را به نام خودشون ثبت و به عموم ملت قهرمانپرور و بدتر از آن برای خود مولف سند می کنند!
«شادترین مردم لزوماً کسى که بهترین چیزها را دارد نیست
بلکه کسى است که از چیزهایى که دارد بهترین استفاده را مى‌کند.»
دو نفر ممکن است دقیقاً به یک چیز نگاه کنند و دو چیز کاملاً متفاوت را ببینند.